Natalja Dirko verlaat veilig Ruurlo om terug te gaan naar haar zoon in Marioepol.
In de kerkdienst op 29 oktober in de Dorpskerk namen we afscheid van Natalja Dirko, een Oekraïense vluchtelinge. Zij verbleef een jaar in Ruurlo. Nu gaat ze terug naar Marioepol. Niet omdat het daar veilig is, maar omdat de liefde voor haar kinderen de angst overwint.
Wat Natalja meemaakte in Marioepol en tijdens haar vlucht lees je in het KBO-PCOB magazine van mei: https://www.kbo-pcob.nl/magazine/leven-met oorlog/
Hij leeft!
Sinds die publicatie in mei beleefde Natalja nog een heel intense periode. Ze is vier keer op en neer geweest naar haar dochter in Zaporizja. Die periode was slopend omdat ze geen contact meer kreeg met haar zoon in Marioepol. Men dacht dat hij dood was. Natalja bleef geloven dat hij nog leefde. En terecht! In oktober kwam het eerste levensteken van hem, maar de betrouwbaarheid van de berichten was aanvankelijk niet te controleren. Inmiddels is een einde gekomen aan die onzekerheid. Ze heeft regelmatig contact met hem en wil nu naar hem toe.
Ze neemt afscheid van een veilige plek in Ruurlo. De liefde voor haar kinderen blijkt sterker dan de angst voor wat ze ginds zal aantreffen.
Het ziet er niet naar uit dat ze, eenmaal in Marioepol aanbeland, nog naar Ruurlo terug kan komen.
Opvang in Ruurlo
Natalja verbleef met een tiental andere vluchtelingen uit Oekraïne in het voormalige postkantoor aan het Julianaplein in Ruurlo. De diaconie en enkele gemeenteleden onderhouden contact met hen. Er is een band tussen hen ontstaan.
Natalja bedankte in de kerkdienst voor de manier waarop zij was opgevangen, voor de liefde die zij heeft ondervonden tijdens haar verblijf in ons dorp. Die dank onderstreepte zij met een mooi boek over haar stad Marioepol en een Oekraïense vlag. Ook trakteerde zij op cake tijdens het koffie drinken na afloop van de dienst.
